Ishte njeher nje vajz qe se njihte trishtimin...urrejtjen...zhgenjimin..Njifte vec dashuri paqe e gezim.
Por u rrit..Gjithcka ndryshoi..U mbyll ne veten e asaj..Nuk ekzistonte me asgje per ate..Jeta e asaj ishte thjesht nje leter e zez kur asgje nuk dukej.
I mungonte gezimi...Nje dit e arriti kur dike njohti..qe jeten ja ndricoi...Ja beri shumengjyreshe...
Fatmiresisht vajza u gezua...Por gezimin? Prap se kuptonte kjo fjal...Donte te kapte ylberin qe te merrte me shum ngjyra...Por ce do...nuk e arrinte.
I duhej te hidhej shum lart...Por ishte e shkurter...Nuk arrinte as te gjysma..Ylberi ikte edhe me lart..Lumturia e saj e paket iku fare..
Per te nuk vlente me asgje pervec muzika...Urrente diellin...Ngrohtesin...
Dashuronte gjakun..ftohtesin...
Por nje dit...duke ndenjur e trishtuar...pas disa muajsh gezimi iu rikthye...Deshira e saj u plotesua...Ai person iu kthye..
Por...lumturia prap nuk ishte e plohte...Kerkonte me shum po kishte frik pasi do ta largonte.
U mundonte por u lodhte....Jeta e saj ishte thjesht dicka qe njerzit e perdornin si kazan plehrash
Nje dit te lumtur me ate person kazani u mbush plot...Dashuria iku perseri...Urrejtja filloi...
Gjithcka per te mori fund...Nuk ja vlente asgje..ASGJE...Provoi vretvrasjen...Por e ndaloi...PSE valle?
Kuptoi qe jeta nuk esht vec dashuri dhe gezim...Ka veshtiresi...Akoma keto veshtiresi vajza po i kalon po e di qe nje dit do tja arrij...
Do jet ajo vajz qe ishte 10 vjet me par...duke buzeqeshur dhe duke pasur pavaresin dhe gezimine plot te saj...
Do ti duhet te kapercej shum male...Po nje dit do ta arrij ylberin...Do ta arrij...dhe jeta do jet vec nje GEZIM
No comments:
Post a Comment